اخذ ایزو 15314 تخصصی پلاستیک

جهت اخذ ایزو 15314 تخصصی پلاستیک باید چه کرد؟

راه های اخذ ایزو 15314 چیست؟

این استاندارد چرا مهم است ؟

الزامات اخذ ایزو 15314 چیست؟

ایزو 15314 چیست؟

به جهت اخذ ایزو 15314 تخصصی پلاستیک ، ابتدا باید اطلاعاتی در حوزه این استاندارد دریافت کنیم.

ایزو 15314 در حوزه پلاستیک – روش‌هایی برای قرار گرفتن در معرض دریا ، می باشد.

استاندارد فوق در سال 2018 منتشر شده است.

البته در سال 2023 بازنگری شده که منجر به تغییرویرایش نگردیده است.

این استاندارد توسط کمیته فنی ISO/TC 61، پلاستیک، کمیته فرعی SC 6، پیری، مقاومت شیمیایی و محیطی تهیه شده است.

استاندارد فوق ویرایش دوم و جایگزین نسخه اول (ISO 15314:2004) می شود که از نظر فنی بازنگری شده است.

تغییرات اصلی نسبت به نسخه قبلی به شرح زیر است.

اصطلاح “نور خورشید” با “تابش خورشیدی” یا “تابش خورشیدی جهانی” جایگزین شده است.

در بند 2، استاندارد بین المللی حذف شده ISO 877 با ISO 877-1، ISO 877-2 و ISO 877-3 جایگزین شده است.

اهمیت ایزو برای پلاستیک

پلاستیک ها اغلب در کاربردهای بیرونی استفاده می شوند.

جایی که در آب کامل یا تا حدی غوطه ور می شوند.

در برخی موارد، مواد ساخته شده از پلاستیک به گونه ای طراحی شده اند که روی آب شناور شوند.

همچنین در برخی دیگر، اقلام پلاستیکی که دور ریخته می شوند، به عنوان زباله های شناور در می آیند.

علاوه بر اثرات تابش و گرمای جهانی خورشید، پلیمرهای پلاستیکی یا محصولاتی که در محیط‌های دریایی قرار می‌گیرند ممکن است در معرض:

هیدرولیز

جذب آب

استخراج پایدارکننده‌ها

فرسایش توسط امواج

خوردگی توسط نمک‌ها

و/یا حمله میکروارگانیسم‌های دریایی قرار گیرند.

این تنش‌ها در مواجهه‌های هوازدگی معمولی که مطابق با ISO 877-1، ISO 877-2 و ISO 877-3 انجام می‌شوند، شبیه‌سازی نمی‌شوند.

بنابراین ، لازم است رویه‌هایی تعریف شوند که به‌طور واقع‌بینانه و پیوسته بر مواد پلاستیکی فشار وارد کنند، همان‌طور که در محصولات مورد استفاده یا دور ریخته‌شده در محیط‌های دریایی وجود دارد.

این استاندارد سه روش را برای قرار گرفتن در معرض مواد پلاستیکی به همان روشی که در محیط‌های دریایی استفاده می‌شود، توصیف می‌کند.

دلایل تفاوت علل تخریب پلاستیک در دریا و خشکی

چهار دلیل اصلی وجود دارد که چرا میزان تخریب پلاستیک های در معرض دریا می تواند با همان پلاستیکی که در خشکی قرار گرفته است متفاوت باشد:

الف) قرار گرفتن در شرایط مرطوب برای تسریع تخریب برخی پلیمرها شناخته شده است – مقادیر کمی آب جذب شده می تواند به عنوان یک نرم کننده عمل کند، دسترسی ماتریکس به اکسیژن را افزایش می دهد یا می تواند مواد افزودنی تثبیت کننده را شسته شود.

ب)تفاوت در ایجاد گرما بین پلاستیک های در معرض آب یا روی سطح در مقایسه با پلاستیک های در معرض خشکی.

ج]عمل میکروارگانیسم هایی که می توانند پلاستیک را در برابر اشعه ماوراء بنفش محافظت کنند یا می توانند فرآیندهای تجزیه زیستی را افزایش دهند.

د)عمل نشست‌های ماکروارگانیسم‌ها که می‌تواند باعث تغییر شکل سطوح شود.

ایجاد روش های مناسب قرار گرفتن در معرض به منظور ارزیابی صحیح عملکرد پلاستیک های مورد استفاده در محیط های دریایی و ارزیابی مدت زمان ماندگاری پلاستیک های دور ریخته شده به عنوان زباله در محیط های دریایی ضروری است.